استفاده از تجهیزات سیستم های تنفسی اولین روش برای حفظ سلامتی کارگران و کارمندان در محیط‌های آلوده نیست. وجود مواد مضر در محیط کاری تأثیر زیادی در به خطر انداختن سلامتی کارگران و افرادی که در چنین محیط‌هایی مشغول کار هستند دارد. برای مواجهه با این مشکل روش‌های دیگری هم وجود دارد که معمولاً استفاده از تجهیزات حفاظت تنفسی آخرین مرحله و آخرین روشی است که می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. به طور مثال اگر بخواهیم روش‌های کنترل وضعیت پیش آمده را شرح دهیم به صورت زیر است: حذف کردن عامل خطرناک، جایگزین کردن، کنترل مهندس،٬کنترل اداری و در آخر حفاظت شخصی.

افراد مسئول یا همان کارفرما معمولاً به هنگام مواجه شدن با خطر در ابتدا تمام سعی خود را می‌کنند تا عامل خطرناک را از محیط اطراف پاک کند یا به عبارتی حذف کند بعد از اینکه اقدامات کنترل شده به اتمام می‌رسد RPE باید به صورت عملی صورت گیرد.

هنگامی که فعالیت‌های پیشگیری مانند حفاظت جمعی، به عنوان مثال حذف یا جایگزینی مواد خطرناک یا تغییر روند، کنترل‌های مهندسی (نظارت بر فضای کار، اصلاح کار، تغییر تجهیزات، کنترل‌های اداری) در دسترس نیست یا عملی نیست، بهتر است از تجهیزات حفاظت تنفسی استفاده شود.

در منبع آلودگی باید همیشه اقدامات محافظت مستقیم به منظور محافظت از همه افراد در محیط کار ترجیح داده شود، باید در نظر گرفت که اگر اقدامات کنترل کننده اعمال شده در منبع کارآمد نباشد یا ناکافی باشد یا امکان پذیر نباشد، ممکن است نیاز به تجهیزات حفاظت تنفسی مناسب باشد. نمونه‌ای از فعالیت‌های خطرناک که نیاز به استفاده از تجهیزات حفاظت تنفسی را طلب می‌کند برای مثال در هنگام تمیز کردن مخزن، و یا حذف لجن، به دلیل این که احتمال آزاد شدن ناگهانی مواد شیمیایی بسیار غلیظ و همچنین گازهای سمی وجود دارد می‌باشد.

همان‌طور که کمی قبل‌تر اشاره کردیم روش حفاظت شخصی در آخرین مرحله انجام می‌شود اما دلیل این امر چیست در پاسخ به این سؤال باید بگویم که در واقع اگر این عمل در ابتدا صورت گیرد کارگران احساس خطر نمی‌کنند و فکر می‌کنند که مطلقاً در امنیت کامل هستند و در این حالت امکان دارد که کارهای خطرناکی را انجام دهد و باعث می‌شود که در استفاده از تجهیزات حفاظت تنفسی بی تفاوت بوده و با این مواد خطرناک در تماس مستقیم باشند که این موضوع برای سلامتی و ایمنی آن‌ها بسیار خطرناک است.